Episode 4 : ‘’The One We Are… Happy Alone ‘’

Εντάξει είναι Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο έρχεται και  είστε όλοι χαρούμενοι. Και καλά κάνετε δηλαδή! Πρέπει να είστε χαρούμενη και να ευτυχείτε με τα μικρούλια πραγματάκια, γιατί έτσι πρέπει! Αλλά είναι και κάπως μελαγχολική, κάπως χειμωνιάτικη, βροχερή, γκρίζα, σκουρόχρωμη  αυτή η πολύ συγκεκριμένη Παρασκευή. Είναι βέβαια Χριστούγεννα και αυτό είναι κάτι καλό, και φωτίζει τα πράγματα αλλά ας μη γελιόμαστε κάτω από αυτά τα φώτα πόσοι άνθρωποι απολαμβάνουν την συντροφιά και πόσοι είναι μόνοι (?) Το ερώτημα όμως είναι άλλο… πόσοι ΈΧΟΥΝ συντροφιά και πόσοι ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ την μοναξιά τους (;) Περνάμε όλη τη ζωή μας περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους. Κάποιο από αυτούς είναι δίπλα μας γιατί τους επιλέγουμε, άλλοι γιατί το θέλουν εκείνοι, άλλοι γιατί αναγκάζονται και άλλοι χωρίς να δίνουν σημασία. Και εντάξει είναι όμορφα να έχεις γύρω σου αυτούς που αγαπάς, αυτούς που σε αγαπούν. Τι  γίνεται όμως αν ακόμη και τότε, δεν είσαι ευτυχισμένος ; Τι γίνεται αν ακόμη και τότε ο άνθρωπος σου δεν είναι ευτυχισμένος μαζί σου ; (Είναι δηλαδή η ιδέα μου αμφίδρομη ! ! ! ) Υπάρχει ένα ‘’κλισέ’’ που πάει κάπως έτσι, είναι καλύτερο να νιώθεις και να είσαι πραγματικά μόνος παρά να νιώθεις μόνος ενώ υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι. Καταλαβαίνεις πως αυτό το συναίσθημα όλοι το έχουμε νιώσει λίγο-πολύ. Δεν είναι χρόνια, ή μήνες, ή ώρες ή ή ή.. είναι στιγμές είναι εκείνες οι στιγμές που κάπως μαγευτικά το μυαλό σου σαν να μουδιάζει το υπόλοιπο σώμα και να καλύπτει τις υπόλοιπες αισθήσεις σου σαν να νεκρώνει τους ήχους, την οσμή, την όραση και σε αναγκάζει κάπως να μένεις τόσο μόνος με τη τις σκέψεις σου. Και σκέφτεσαι πως δεν είσαι όπως θα έπρεπε να είσαι, οι άνθρωποι σου δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι, δεν δέχονται ίσως την αγάπη που προσφέρεις με τον τρόπο που το κάνεις , δεν αρκούν οι πράξεις, οι λέξεις, οι ματιές. ΚΑΙ ΜΕΤΑ(την τόση ησυχία) Έρχονται οι καυγάδες, έρχονται οι φωνές, οι λέξεις που πληγώνουν τόσο την καρδιά και το μυαλό και δεν είναι οι  λέξεις αυτές καθαυτές  αλλά ο άνθρωπος (σου) που τις ξεστομίζει και κομμάτια δημιουργούνται μέσα σου. ΚΑΙ ΜΕΤΑ Έρχεται ο χωρισμός! Και μένεις μόνος… Μόνος ξανά! Διαφορετικά μόνος από την προηγούμενη φορά. Διαφορετικά και από την επόμενη. Και τη μεθεπόμενη και την ακόμη πιο μετά από αυτήν και όλες τις επόμενες. Που μάλλον θα είναι πολλές, ή μπορεί και όχι, ή μπορεί και να μην υπάρξει καθόλου άλλη φορά! Αναγκάζεσαι, να σκέφτεσαι , να εμβαθύνεις, να αναλύσεις και να κλαις! Και τελικά κάποιοι καταλήγουν, στο ερώτημα :

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ (????????)  Μήπως τελικά?

Δεν ξέρω και δεν ξέρω αν θα μάθω ποτέ, ή αν θα μάθεις εσύ ή κάποιος άλλος! Είναι λίγο περίεργο πώς μπορείς να κάνεις, και να ξανακάνεις και να ξανακάνεις και να ξανακάνεις το ίδιο μα  τόσο ίδιο λάθος! Ξανά Ξανά Ξανά Ξανά και Πάλι από την αρχή! (…..) Ελάτε… Ας κάνουμε έναν συνειρμό.. Αφού χωρίζεις μένεις μόνος και η περίοδος αυτή είναι κάπως δύσκολη γιατί παλεύεις με συναισθήματα, συνήθειες , χαμένες αγάπες ίσως, στιγμές… Αυτό που θέλεις τώρα είναι να μείνεις μόνος και να γνωρίσεις αυτό το νέο κομμάτι που δημιουργήθηκε μέσα σου. Να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και να περνάς όμορφες στιγμές αλλά όχι με ‘κείνον ή εκείνη. Με τους φίλους… Είναι όμορφη αυτή η περίοδος γιατί είναι κάτι καινούριο, κάνεις πράγματα που παλιότερα δεν έκανες. Ή έκανες ακόμη πιο παλιά και σου έχουν λείψει. Το μόνο άτομο που μπορεί να απογοητεύσεις ή να σε απογοητεύσει είναι ο εαυτός σου. Και τελικά γίνεται και αυτό συνήθεια , και εντάξει βρίσκεις τα πράγματα μέσα σε αυτό που σου αρέσουν. Και περνάς καλά. Γελάς και δεν πονάς. Μπορεί να σου λείπει αυτός ή κάποιος άλλος μπορεί όμως και όχι. Το ΣΙΓΟΥΡΟ είναι πως, Οι πιθανότητες να πληγωθείς , να ΞΑΝΑ πληγωθείς , να ξανά ακούσεις αυτά που δεν θέλεις να σου πει κάποιος που τόσο πολύ αγαπάς, δεν θες να γίνεις ΞΑΝΑ ζευγάρι και ΜΕΤΑ να μείνεις πάλι μόνος Είναι λίγες ή τέλος πάντων λιγότερες από κάθε άλλη συντροφική περίπτωση.. Εσύ τώρα, Δεν θες να συνηθίσεις πάλι στην αγάπη και να την έχεις τόσο πολύ ανάγκη. Δεν θες να την αποζητάς, δεν θες να εξαρτάσαι βρε παιδί μου. Θες να είσαι ευτυχισμένος, αλλά μόνος. Μπορεί, λέτε, κάτι τέτοιο να συμβεί (?) Αχ, πολλά είναι αυτά που σκέφτεσαι τώρα που τα διαβάζεις αυτά και πολλά είναι αυτά που σκέφτομαι και εγώ και δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να γράψω άλλα και να σου δώσω να καταλάβεις. Νομίζω όμως πως έχεις καταλάβει ήδη Τώρα σωστά δεν είναι, μπορεί να μην είναι και λάθος. Είναι όμως ένα συναίσθημα όλο αυτό. Μήπως θα είμαι πιο ευτυχισμένη μόνη;; Μπορεί και όχι. (***) Δεν θα πω άλλα λόγια, θα σας δείξω το βίντεο που ευθύνεται για αυτό το post! Enjoy

«Υπάρχει λόγος που είπα πως θα είμαι ευτυχισμένος μόνος.

Όχι επειδή πίστευα πως θα είμαι ευτυχισμένος μόνος.

Ήταν επειδή πίστευα πως αν αγαπήσω κάποιον και μετά..καταρρεύσει

Μπορεί να μην τα καταφέρω

Είναι ευκολότερο να είσαι μόνος

Γιατί τι θα γίνει αν μάθεις πως έχεις ανάγκη την αγάπη

Και μετά δεν μπορείς να την έχεις;;

Τι θα συμβεί αν σου αρέσει και στηριχθείς πάνω της;;

Τι θα συμβεί αν διαμορφώσεις τη ζωή σου γύρω από αυτήν;;

Και μετά…..

Καταρρεύσει;

Μπορείς να επιζήσεις μετά από τέτοιου είδους πόνο;;

Το να  χάνεις την αγάπη είναι σαν βλάβη των οργάνων.

Είναι σαν το θάνατο.

Η μόνη διαφορά είναι πως ο Θάνατος τελειώνει

Αυτό…..

Μπορεί να διαρκέσει  για ΠΑΝΤΑ.»

ΠιΕς: Θα δείτε πολλά, πολλά βίντεο και εικόνες και ολόκληρα post δηλαδή από αυτή τη σειρά (Grey’s Anatomy)  γιατί σημαίνει πολλά για μένα και έχει κάπως παίξει σημαντικό ρόλο!

ΠίΕς: Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, να μείνετε λίγο παρέα με τον εαυτό σας, με όμορφα τραγούδια σαν και αυτό (Σάουντρακ το λεγόμενο :D )

ΠιΕς: Τα λέμε τη Δευτέρα!! J

Ιωάννα Πετρίδου Βόλος, Δεκέμβριος 2014!